Hepimiz her gün türlü seslerin içinde yaşıyoruz; alarm, trafik, telefon, televizyon… Gürültü öylesine normalleşti ki sessizlik artık garip gelen bir lüks haline dönüştü. Oysa birkaç dakikalık sessizlik bile zihnimizi dinginleştiriyor, kalbimizi yumuşatıyor. Sessizlik sadece gürültünün yokluğu değil; kendimizi yeniden duymamız için açılan bir kapı aslında.

Bazen günler üst üste yığılır, işler bitmez, zihnimiz yorulur. Tam da böyle anlarda kısa bir gezintiye çıkmak, sokaklarda adımlamak ya da doğada yürümek insana iyi gelir. Gezerken sadece bedenimiz değil, zihnimiz de dinlenir. Çünkü yürüdükçe düşünceler hafifler, kalp hızımız yavaşlar ve ruhumuz yeniden nefes alır.

Hepimizin başına gelmiştir: Yanlış otobüse binmek, yanlış sınıfa girmek ya da yanlış masada oturmak… O an utançla karışık bir gülümseme yaşanır ama yıllar sonra anlatınca kahkaha garantidir. Günlük hayattaki bu küçük karışıklıklar masum ve eğlencelidir; ama hayatta yanlış yerde olmak, ilk bakışta zor görünse de bazen doğruya ulaşmanın gizli bir yoludur.

Hayat bazen koca hedefler peşinde koşarken geçip gidiyor. Oysa mutluluk çoğu zaman küçük detaylarda gizli: sabah kahvesinin kokusu, yolda rastladığın tatlı bir tebessüm ya da yağmur sonrası toprağın kokusu… Fark ettiğimizde, bu minicik anlar günümüzü güzelleştirmekle kalmaz, yaşamın yükünü de hafifletir.

Son yılların en popüler içeceklerinden biri: matcha latte. Sosyal medyada herkes onu övüyor, “sağlık iksiri” gibi anlatıyor. Ama ben ilk yudumda hayal kırıklığı yaşadım. Tozumsu yapısı, yosunumsu tadı ve sütle birleşince ortaya çıkan o garip kıvam… Bana göre değil. Belki de damak tadım kahveye çok alışık ama dürüst olayım: Matcha latte, benim için trendlerin en gereksizlerinden biri.